Αντίο Facebook !

Το Facebook το παράκανε! Ενα καινούργιο πρόγραμμα που εγκατέστησε το γνωστό social networking site ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Το Facebook χρησιμοποιεί το Beakon, μια διαφημιστική εφαρμογή που ειδοποιεί τα μέλη του Facebook για τις (ηλεκτρονικές) αγορές που κάνουν οι φίλοι τους (βιβλία, ταινίες, κλπ).

Σαφής παραβίαση στοιχειωδών κανόνων ιδιωτικότητας!

Εδώ και μια εβδομάδα ο οργανισμός MoveOn.org ξεκίνησε μία καμπάνια για να καταργήσει το Facebook τη χρήση του Beacon - δείτε τη σελίδα του MoveOn με το θέμα αυτό: MoveOn Lobbies Against Facebook Ad Program.

Βέβαια, η ιστορία αυτή έχει τραβήξει την προσοχή του τύπου και των blogs. Δείτε π.χ. το άρθρο των Los Angeles Times, ένα τεχνικό posting και το posting στο σπιτάκι.

Επίσης μπορείτε να δείτε την περιγραφή του Beacon από το ίδιο το Facebook.

Είναι αλήθεια ότι τα περισσότερα social networking sites είναι αρκετά προσεκτικά στα θέματα privacy και είναι κρίμα να δημιουργούνται τέτοια προβλήματα τώρα που πρέπει να συζητάμε για openness και portability μεταξύ των social software.

Σε κάθε περίπτωση εάν σας ενδιαφέρει μπορείτε να συμμετέχετε στην καμπάνια του MoveOn που (βέβαια!) πρακτικά σημαίνει συμμετοχή σε ένα group του ίδιου του Facebook :-)

Ποιός φοβάται το Giant Global Graph;

"Giant Global Graph"; Ακούγεται σαν κάτι πολύ κακό, έτσι δεν είναι;

Την περασμένη Τετάρτη ο Tim Berners-Lee έγραψε καινούργιο posting στο blog του (μετά απο ένα χρόνο περίπου) και (βέβαια) έγινε χαμός!

Η (νέα;) έννοια που περιγράφει ο Tim Berners-Lee είναι το Giant Global Graph.

Το GGG μπορεί να εκφράσει σχέσεις (όπως σε ένα social network) με τρόπο τέτοιο που θυμίζει έντονα το semantic web. Μάλιστα ο ίδιος ο Tim Berners-Lee στο post γράφει ξεκάθαρα: "I called this graph the Semantic Web, but maybe it should have been Giant Global Graph!"

Μετά τη δημοσίευση του blog posting, εμφανίστηκαν δεκάδες άρθρα που ανέλυαν το GGG.

O Guardian, το Read/Write Web, το ZD Net, ο Nova Spivack, και άλλοι δημοσίευσαν στα blog τους αναλύσεις για το GGG. Μέχρι που ο Nick Carr στο blog του αναρωτήθηκε: "Is the social graph Web 3.0?". Και βέβαια, το σχετικό άρθρο στη Wikipedia είναι ήδη έτοιμο.

Δεν ξέρω πόσο διαφορετικό θα είναι το GGG από το semantic web που ξέρουμε, αλλά σίγουρα θα ήθελα να δω το "άνοιγμα" των κοινωνικών δικτύων όπως το προδιέγραψε το Wired.

Η επιστήμη του Web

Εαν νομίζετε ότι στο διπλανό σχήμα απεικονίζονται τυχαία πολλές και ετερόκλητες επιστήμες (μαθηματικά, κοινωνιολογία, επιστήμη των υπολογιστών, οικονομικά, βιολογία, ψυχολογία, κλπ) κάνετε λάθος!

Το σχήμα αυτό είναι η αναπαράσταση των βασικών συστατικών της επιστήμης του web (web science).

To web science είναι ένα μια ερευνητική πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το γνωστό CSAIL ( Computer Science and Artificial Intelligence Laboratory) του MIT και το School of Electronics and Computer Science του Πανεπιστημίου του Southampton. Γνωστό ώς και WSRI (Web Science Research Initiative) το web science στοχεύει στη παραγωγή θεμελιώδους έρευνας για το μελλοντική μορφή και χρήση του World Wide Web.

Και μόνο τα ονόματα των τεσσάρων ιδρυτών φτάνουν για να πείσουν για τη σοβαρότητα του εγχειρήματος: Tim Berners-Lee (ο "εφευρέτης" του Web), Wendy Hall, Nigel Shadbolt και Danny Weitzner.

Στην ιδρυτική διακήρυξη του web science είναι σαφές ότι η χρήση του όρου "επιστήμη" γίνεται με δύο οπτικές γωνίες:

• με την οπτική γωνία των φυσικών και βιολογικών επιστημών μπορεί κανείς να αναλύσει τον φυσικό κόσμο για να βρει μικροσκοπικούς κανόνες και να τους ανάγει μακροσκοπικά ώστε να βγάλει συμπεράσματα συμπεριφοράς, ενώ
  
• με την οπτική γωνία της επιστήμης των υπολογιστών μπορεί κανείς να αναπτύξει νέες γλώσσες και αλγορίθμους για να παράγει καινοτόμες συμπεριφορές στον υπολογιστή.

Η επιστήμη του web στοχεύει στο συνδυασμό τους με σκοπό την κατανόηση της βαθύτερης δομής και κοινωνικής χρήσης του Web αλλά και την αλλαγή της ίδιας της μορφής του Web.

Το web δεν είναι παρά ένας πληροφοριακός χώρος που δημιουργήθηκε με βάση συγκεκριμένες γλώσσες και πρωτόκολλα. Δεδομένου, όμως, ότι οι σελίδες στο web και οι σύνδεσμοι μεταξύ τους δημιουργούνται από ανθρώπινα όντα, οι αλληλεπιδράσεις τους δημιουργούν πρότυπα και υποδείγματα που, με τη σειρά τους, υπόκεινται σε κοινωνικές συμβάσεις και κανόνες.

Συνεπώς το web science δεν μπορεί παρά να είναι δια-πειθαρχικό (interdisciplinary).

Ενδιαφέρον;

Δείτε μια συνέντευξη του Tim Berners-Lee στο BBC, μια παρουσίαση που έκανε, αλλά, εάν σας άνοιξε η όρεξη, η καλύτερη πηγή είναι το άρθρο "A Framework for Web Science" στο περιοδικό Foundations and Trends in Web Science.

Το σύστημα του Web είναι μεγάλο και πολύπλοκο - είμαι σίγουρος ότι το web science θα μας βοηθήσει να μάθουμε περισσότερα για το Web και τις επιπτώσεις του στην κοινωνία.

Το μέλλον της πρόβλεψης του μέλλοντος

Ο Economist στην ετήσια έκθεσή του με προβλέψεις για το 2008 (The World in 2008) ασχολείται και με την πρόβλεψη του μέλλοντος (γνωστή και ως futurology) .

Tο άρθρο για το μέλλον των προβλέψεων (The future of futurology) καταλήγει με μία "πρόβλεψη": ότι πολύ σημαντικό ρόλο στις προβλέψεις δεν έχουν πλέον συγκεκριμένα άτομα αλλά η πρόβλεψη που διαμορφώνεται συλλογικά, και αναφέρει την τεχνική των prediction markets (βλ. και παλαιότερο posting).

Αντί άλλης ανάλυσης αντιγράφω εδώ το συμπέρασμα του άρθρου:

The most heeded futurists these days are not individuals, but prediction markets, where the informed guesswork of many is consolidated into hard probability.

• Will Osama bin Laden be caught in 2008? Only a 15% chance, said Newsfutures in mid-October 2007.
• Would Iran have nuclear weapons by January 1st 2008? Only a 6.6% chance, said Inkling Markets.
• Will George Bush pardon Lewis “Scooter” Libby? A better-than-40% chance, said Intrade.

There may even be a prediction market somewhere taking bets on immortality. But beware: long- and short-sellers alike will find it hard to collect.

H Jennnifer Lopez και το semantic search

Εχω αναφερθεί σε προηγούμενα posts στα αναμενόμενα οφέλη της τεχνολογίας του semantic web. Καιρός ήταν, όμως, να δούμε και κάποιες εφαρμογές που να φεύγουν απο το ακαδημαϊκό, πιλοτικό περιβάλλον και να δημιουργούν επιπτώσεις στο σύνολο του web.

Ενα πολύ καλό παράδειγμα είναι ο μηχανισμός semantic search που έχει αναπτυχθεί από την εταιρία TrueKnowledge.

H True Knowledge έχει αναπτύξει ένα search engine που χρησιμοποιεί έναν επεξεργαστή φυσικής γλώσσας (natural language processor) που μπορεί να μετατρέπει την ερώτηση του χρήστη σε query κατανοητό από την μηχανή και επεξεργάσιμο από την βάση γνώσης (knowledge base) του συστήματος. Μετά απο διαδικασίες χρήσης κανόνων και εξαγωγής συμπερασμάτων (inferencing) δημιουργείται το αποτέλεσμα της αναζήτησης.

Ενα επιπλέον ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η βάση γνώσης μπορεί να ενημερώνεται όχι μόνο αυτόματα από το web, αλλά και από τους ίδιους τους χρήστες με μια Web 2.0 λογική.

Το σύστημα της TrueKnowledge άνοιξε σε beta testing και θα είναι σύντομα διαθέσιμο. Δείτε το video που έφτιαξαν για μερικά παραδείγματα χρήσης της τεχνολογίας.

Επιτέλους: semantic web applications for the masses!

Τα 15 λεπτά διασημότητας...

Από τον Gapingvoid.com...

Ψηφιακή εθνογραφία και εκπαίδευση

Η χρήση εθνογραφικών μεθόδων είναι πλέον αναπόσπαστο στοιχείο της έρευνας στο social computing. Οι εθνογραφικές προσεγγίσεις χρησιμοποιούνται σε θέματα όπως ο σχεδιασμός και η αξιολόγηση συστημάτων για την αλληλεπίδραση ανθρώπου-μηχανής (Human Computer Interaction), η ανάπτυξη συνεργατικών συστημάτων (Collaborative Systems) και το requirements engineering.

Δίνοντας έμφαση στην παρατήρηση και την περιγραφή των αλληλεπιδράσεων και της συνεργασίας στο πλαίσιο του φυσικού περιβάλλοντος εργασίας - σε αντίθεση με τα εργαστηριακά πειράματα - η εθνογραφία εμπλουτίζει τον σχεδιασμό τεχνολογικών συστημάτων με κοινωνικά στοιχεία από τον πραγματικό κόσμο.

Ηταν λοιπόν αναμενόμενη η συσχέτιση της εθνογραφίας με την ανάπτυξη του Web 2.0 και η διαμόρφωση της "ψηφιακής εθνογραφίας" (digital ethnography).

Πολύ καλή δουλειά σ' αυτόν τον τομέα κάνει ένας ανθρωπολόγος: ο Michael Wesch που είναι assistant professor of Cultural Anthropology στο Kansas State University και ιδρυτής του Digital Ethnography Working Group.

To πρώτο του video για το Web 2.0 με τίτλο "Web 2.0 ... The Machine is Us/ing Us" έκανε θραύση στο ΥouΤube στις αρχές του 2007. Ομως ο Wesch κι η ομάδα του δεν σταμάτησαν εκεί. Πρόσφατα έβγαλαν στο ΥouΤube ακόμη 2 σύντομα videos:

• μια παρουσίαση της εξέλιξης της διαχείρισης πληροφορίας με τίτλο "Information R/evolution", και
• μια ανάλυση για την εκπαιδευτική διαδικασία με τίτλο "A Vision of Students Today".

Και τα τρία videos είναι πολύ καλά - εάν δεν τα έχετε δει τα συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Πέρα όμως από το web 2.0 και τις εθνογραφικές προσεγγίσεις, το τελευταίο video είναι "must see" για οποιονδήποτε ασχολείται με την εκπαίδευση - και όχι μόνο!

Τα ερωτήματα που θέτει το video είναι σκληρά και δεν έχουν εύκολες λύσεις!

Πόσο αναχρονιστικό μπορεί να είναι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που σε μεγάλο βαθμό αγνοεί ότι η πλειονότητα των σπουδαστών επικοινωνεί πλέον ηλεκτρονικά (με email, με chat, με το facebook, κλπ), που δεν παίρνει υπόψη του ότι κάθε σπουδαστής είναι εκ των πραγμάτων multi-tasker και ότι είναι πιθανό όταν θα έχει πια αποφοιτήσει να ασχοληθεί με ένα επάγγελμα που δεν υπάρχει τώρα;

Είναι παρήγορο ότι κάποιοι άρχισαν να ανιχνεύουν τις πιθανές λύσεις σ' αυτά τα θέματα.

Στην Αμερική το Summer Symposium for Higher Education είχε κεντρικό θέμα την ανάλυση των επιπτώσεων (και ευκαιριών) που δημιουργεί η δικτυακή κοινωνία της γνώσης στην ανώτατη εκπαίδευση. Στόχος του: "to rethink how we teach, what we teach, and who we think we are teaching".

Στα καθ' ημάς;

Οι συζητήσεις - εαν εξαιρέσουμε κάποιες αναφορές σε blogs που ασχολούνται με τα social media - μάλλον περιορίζονται στο άρθρο 16 :-(