Blogs, IPs και privacy

Με αφορμή την άρση του απόρρητου για το blog press-gr.blogspot.com αλλά και τις συζητήσεις για τη θέσπιση νομοθετικού πλαισίου που θα διέπει τη λειτουργία των "ενημερωτικών" τουλάχιστον blogs, αξίζει να δει κανείς αναλυτικά τόσο το θέμα του privacy των IPs όσο και τη δυνατότητα να δίνονται από εταιρίες (όπως η Google) οι Internet Protocol διευθύνσεις ή να θεωρούνται προσωπικά δεδομένα.

Eνδιαφέρον έχει η σχετική ανάλυση στο Google Public Policy Blog αλλά και οι τοποθετήσεις δύο στελεχών της Google (του μηχανικού Matt Cutts και του νομικού συμβούλου Peter Fleischer) σε ένα blog των Νew York Times.

Σε κάθε περίπτωση (για να βλέπουμε και το θετικό του πράγματος), "τα blogs μπήκαν στο ελληνικό πάνθεον!" όπως λέει κι ο Στάθης!

Η Μicrosoft και το interoperability

Τελικά δεν ξέρω εάν η σημερινή "σημαντική" ανακοίνωση της Microsoft ήταν πραγματικά τόσο σημαντική.

Η Microsoft υπόσχεται να ανοίξει όλα τα πρωτόκολλα και τα interfaces των προγραμμάτων της ώστε να επιτρέψει τη διαλειτουργικότητα των προϊόντων της με άλλα συστήματα.

Μία ερμηνεία για αυτήν την κίνηση είναι το "παιχνίδι" που θα παιχτεί την επόμενη εβδομάδα, όταν το ISO θα πρέπει να πάρει απόφαση για τη αποδοχή (ή όχι) του Office Open XML (OOXML) document format της Microsoft σαν ISO standard.

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε την αντίδραση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Neelie Kroes σε αυτό το το "άνοιγμα" της Μicrosoft.

Σίγουρα πάντως οι τύποι της Samba θα μείνουν ευχαριστημένοι!

Η Δημοκρατία τον 21ο αιώνα

Φανταστείτε να μπορεί ο κάθε πολίτης να εκφράζει γνώμη για τον ετήσιο προϋπολογισμό του κράτους.

Επιστημονική φαντασία;

Όχι για τον Καναδά, όπου ο προϋπολογισμός του 2008 (απ΄όπου και η εικόνα) είναι ένα από τα πολλά θέματα που συζητούνται.

Η ανάγκη διασφάλισης της συμμετοχής των πολιτών στις διαδικασίες λήψης απόφασης μπορεί να συγκριθεί με τη αντίστοιχη ανάγκη συμμετοχής των πελατών στη διαμόρφωση ενός καινούργιου προϊόντος. Η λέξη-κλειδί και στις δύο περιπτώσεις είναι η ίδια: engagement.

Και να ήταν μόνο ο Καναδάς...

Πριν απο λίγες μέρες κυκλοφόρησε ένα report του New Local Government Network της Αγγλίας που αναλύει τη χρησιμότητα των e-petitions στην τοπική αυτοδιοίκηση για την ενεργοποίηση των πολιτών στις τοπικές κοινωνίες. Tα παραδείγματα που αναφέρονται περισσότερο είναι το (μάλλον αποτυχημένο) πρόγραμμα e-petitions της Downing Street, αλλά και το (σχετικά επιτυχημένο) του Scottish Parliament.

Ομως, φτάνει να κάνει κανείς post σε ένα online consultation (σαν του Καναδά), για να είναι πραγματικά "engaged";

Μάλλον όχι. Το βασικό θέμα είναι να μετασχηματιστούν όλες οι διαδικασίες αλληλεπίδρασης πολίτη-κράτους, έτσι ώστε αυτές οι συλλογικές δράσεις και η εξέλιξή τους να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του τελικού αποτελέσματος - της απόφασης που θα επηρεάζει όλους.

Βέβαια υπάρχουν δύο κρίσιμοι παράγοντες σε αυτή τη διαδικασία engagement: η εμπιστοσύνη (δείτε και την "εξίσωση" στη wikipedia) και η διάθεση του κράτους να "ακούσει".

Αντιγράφω από το site του Υπουργείου Οικονομικών του Καναδά (έτσι για να ζηλεύουμε...):

"Good planning starts with listening. Finance Canada consults with Canadians on issues large and small, enabling public input on policy options. The Department tries to ensure that as many people as possible – whether they represent businesses, groups with special interests or individual Canadians – get the opportunity to have their say."

Στο δρόμο για το semantic web...

Καιρός να γυρίσουμε σ' ένα από τα συνηθισμένα θέματα αυτού το blog: τον σημασιολογικό ιστό.

Τα καλά νέα αυτήν τη φορά έρχονται από την Reuters (ναι, τη γνωστή εταιρία παροχής πληροφοριών). Η Reuters εξαγόρασε πέρσι τον Απρίλη την ClearForest, μια από τις πλέον γνωστές εταιρίες στον κλάδο των text analytics.

Ποιά είναι τα "καλά νέα";

Η Reuters ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα την λειτουργία ενός ανοικτού Application Programming Interface (API) για το Calais, το web service της ClearForest, που παρέχει ελεύθερη πρόσβαση για τη δημιουργία semantic tagging σε διαφορετικές εφαρμογές και περιεχόμενο. Το API είναι διαθέσιμο από το OpenCalais.com.

To web service αυτό αναγνωρίζει οντότητες, γεγονότα και συσχετίσεις στο κείμενο και επιστρέφει τα αποτελέσματα σε μορφή RDF. Χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως natural language processing και machine learning, το Calais αναγνωρίζει τις οντότητες ενός εγγράφου (ονόματα ανθρώπων, τοποθεσίες, οργανισμούς, κλπ) , τις κατηγοριοποιεί και τις συνδέει με συσχετίσεις (π.χ. person ‘x’ works for company ‘y’), και γεγονότα (π.χ. person ‘z’ was appointed chairman of company ‘y’ on date ‘x’).

Το Calais web service επιτρέπει σε παροχείς περιεχομένου (publishers, bloggers αλλά και σε απλά sites) να δημιουργήσουν μετα-δεδομένα (tags) στο περιεχόμενό τους με αυτόματο τρόπο κι έτσι να αυξήσουν σημαντικά την αποτελεσματικότητα του search. Από την άλλη μεριά, το Calais web service επιτρέπει σε καταναλωτές περιεχομένου (π.χ. search engines, news portals, bookmarking services και RSS readers) να κάνουν submit περιεχόμενο που γίνεται - πάλι αυτόματα - tagged!

Η Reuters έχει προβλέψει ώστε το αποτέλεσμα του Calais να είναι ανοικτό και να διαβάζεται απευθείας από εφαρμογές του semantic web όπως τα Powerset, Freebase, Twine, Hakia, Wikia, Blue Organizer κλπ.

Μπορεί τα μετα-δεδομένα που υποστηρίζει το Calais να μην είναι πάρα πολλά (εμπλουτίζονται βέβαια συνεχώς) και η εξαγωγή περιεχομένου να απέχει πολύ από την πλήρη κατανόηση γλώσσας, δεν παύει όμως να είναι μία state of the art προσέγγιση για domain-independent information extraction, και άρα ένα σημαντικό βήμα στο δρόμο για το semantic web...


Update: Η κίνηση της Reuters προς το semantic web τράβηξε το ενδιαφέρον και του Tim O'Reily σε μία εξαιρερικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον Devin Wenig (που τώρα είναι Chief Operating Officer της Reuters και προορίζεται για Chief Executive Officer, όταν ολοκληρωθεί η συγχώνευση της Reuters με την Thomson). Εκτός από το posting στο blog του O'Reily, αξίζει κανείς να διαβάσει τις ερωτήσεις που έγιναν - σε μερικές από τις οποίες απάντησε ο ίδιος ο Wenig.

Tέλος εποχής για τη Νetscape

Η Netscape περνάει από σήμερα στην ιστορία!

Θυμάστε το Navigator; Τον browser της Netscape; Οπως ανακοίνωσε η AOL από τα τέλη του 2007, σήμερα, 1η Φεβρουαρίου 2008, σταματά η υποστήριξη ενός σημαντικού browser, ή όπως γράφτηκε: η AOL σκοτώνει την Netscape!

Η άνοδος και η πτώση της Netscape αξίζει να γίνει case σε business school (ίσως να είναι ήδη - το Harvard Business School έχει ήδη cases για το ΙPO της Netscape αλλά και για τα πρώτα "μαθήματα" από την αγορά των browsers).

Οι "παλαιότεροι" (όχι υποχρεωτικά τόσο παλιοί όσο εγώ :-) μάλλον μπήκατε στο κόσμο του web με την Netscape - στην αρχή με το Mosaic και μετά με το Navigator που μπορεί να θεωρηθεί το πρώτο παράδειγμα open source development στο Ιντερνετ.

Βέβαια, η Netscape έγινε γνωστή στους περισσότερους αρχικά λόγω της εξαγοράς της από την AOL το 1998 και μετά λόγω της δικαστικής διαμάχης με τη Microsoft, όταν η τελευταία αποφάσισε to 2002 να δίνει τον Internet Explorer δωρεάν μαζί με το λειτουργικό σύστημα των Windows.

Οι λόγοι της πτώσης της Netscape είναι μάλλον περισσότερο σύνθετοι από την σχετικά απλοποιημένη version σύμφωνα με την οποία η Netscape ήταν ένα από τα θύματα της μονοπωλιακής δύναμης της Microsoft.

Ενδεικτικό αντιπαράδειγμα είναι η επικράτηση του Firefox της Mozilla (το προσωπικό μου favourite) σαν εναλλακτική λύση στον Explorer. To Firefox αποτελεί πολύ καλό δείγμα εφαρμογής στην εποχή του Web 2.0 (είναι open source, δωρεάν, υποστηρίζει τη συνεργατική ανάπτυξη, κλπ) που δημιουργήθηκε από τις "στάχτες" της τεχνολογίας της Netscape και συνεχίζει να παράγει καινοτόμες ιδέες και προϊόντα, όπως το Prism και το Weave. Και βέβαια, η περίπτωσή του συνεχίζει να ελκύει το ενδιαφέρον των συμβούλων (δείτε το πρόσφατο άρθρο της ΜcKinsey).

Σε κάθε περίπτωση, ίσως η σημερινή μέρα αξίζει να χαρακτηρίζεται στην ιστορία του web ως το τέλος μιάς εποχής.

Update: Τελικά, σίγουρα θα είναι σημαντική αυτή η μέρα! Πιθανόν σαν αρχή μιας νέας εποχής, παρά σαν το τέλος μιας άλλης. Προφανώς αναφέρομαι στη σημερινή ανακοίνωση της Μicrosoft ότι δίνει $44.6 δις δολάρια για την εξαγορά της Yahoo! Ιδωμεν...